شب یلدا 92

2 دی 1392

سلام پرنسس کوچولوی مامان

دو شب پیش بلندترین شب سال بود یعنی شب یلدا و ما دوره همی خوش بودیم و شما شیرین ترین و خوشمزه ترین بودی واسمون تو سفره یلدا  . ایشالا یلدای 100 سالگیت شیرینکم .

یادمه پارسال شب یلدا یک ماه و هشت روزت بود و خیلیییی کوچمولو بودی خوشگلم  اما امسال یک سال و یک ماه و هشت روزه بودی عزیزم و من اصلا نمیتونم باور کنم این قدر زمان زود میگذره و شما بزرگ میشی و قد میکشی نازنینم .

مامانی و آقا جون رفتن کربلا و قراره فردا شب برگردن خیلیییییییی دلم واسشون تنگ شده هر وقتم تلفنی باهاشون صحبت میکنم همش حاله شما رو میپرسن و دلشون واست تنگ شده .

نفسم تو هفته ی پیش سه شب پشت سر هم تب کردی و من و بابایی رو خیلی ترسوندی  من که تا صبح بالای سرت بیدار بودم و همش فک میکردم سرما خوردی ولی خدا رو شکر سرما نخورده بودی و انگاری ماله دندونت بود ولی من که هر چی نیگاه کردم دندونه جدیدی تو دهنت ندیدم .

الهی همیشه بخندی عزیزم عاشقانه دوست داریم .